Nieśmiałość to szkatułka, która chroni cenne i kruche skarby,
trzeba po prostu chcieć je odkryć
Pierdomenico Baccalario
14 stycznia Dzień Osób Nieśmiałych
Jednym z psychologów , który usiłował zrozumieć złożony fenomen nieśmiałości był Philip G. Zimbardo, amerykański psycholog . Stwierdził , że być nieśmiałym to znaczy być trudnym w kontakcie z powodu bojaźliwości, ostrożności lub nieufności.
Nieśmiałość obejmuje szerokie kontinuum psychologiczne: od lekkiego okazjonalnego uczucia skrępowania po nieuzasadniony lęk przed ludźmi do traumatycznych i skrajnych przeżyć nerwicowych.
Niewielka dawka nieśmiałości w sytuacjach nowych jest całkowicie normalna i nie powinna nas niepokoić – ani w naszym własnym zachowaniu, ani w zachowaniu naszych bliskich.
Nieśmiałość zaczyna się robić problematyczna, jeśli nie potrafimy jej samodzielnie ujarzmić i stoi nam na przeszkodzie do realizacji celów.
Wyróżnia się trzy składniki syndromu nieśmiałości:
- Komponent pobudzenia emocjonalnego, czyli związany z odczuwanymi emocjami (takimi jak strach i obawa).
- Komponent behawioralny, czyli związany z przejawianymi zachowaniami (np. wycofywanie się, ciche mówienie, powściągliwość w rozmowach).
- Komponent poznawczy, czyli związany ze sposobem myślenia (np. irracjonalne myśli, nierealistyczne przewidywania przyszłych niepowodzeń).
Najważniejszym zadaniem w samodzielnej walce z nieśmiałością jest nieustanne budowanie poczucia własnej wartości.
Nieśmiałość może mieć jednak i swoje dobre strony i paradoksalnie czasem pomaga wzbudzać sympatię. Człowiek nieśmiały sprawia bowiem wrażenie dyskretnego, poważnego, godnego zaufania.
Osoba nieśmiała nie zawstydza ani nie rani innych, jak może to robić ktoś o silnej osobowości.
Polecana literatura:
Małgorzata Klentak- Zabłocka ,, Przezwyciężanie nieśmiałości u dzieci”
A. Rovira, F. Miralles ,,Opowieści dla dzieci, które chcą uwierzyć w siebie. 35 historii o tym, jak pielęgnować poczucie własnej wartości”
J. Poland ,,Wrażliwe dziecko”