Spożywanie nawet niewielkich ilości alkoholu w ciąży może prowadzić do nieodwracalnych skutków w postaci zaburzeń w rozwoju dziecka, które trwale wpłyną na jego funkcjonowanie przez całe życie.
Płodowy zespół alkoholowy występuje w wyniku spożywania nadmiernych ilości alkoholu w trakcie ciąży, jednak spotykane są też liczne przypadki, gdzie kobiety są zaskoczone diagnozą FAS u ich dziecka twierdząc, że nigdy alkoholu w ciąży nie piły. Kobiety te nie są często świadome tego, że alkohol szkodzi im pod każdą postacią, a więc także jako dodatek do potrawy czy baza ziołowej nalewki na przeziębienie. U dzieci kobiet ciężarnych pijących alkohol okazjonalnie mogą pojawić się symptomy FAS związane wyłącznie ze sferą umysłową, bez objawów fizycznych, jednak i te są już wystarczającym powodem do tego by alkoholu w czasie ciąży unikać. O jakich objawach można tu mówić?
Objawy zespołu alkoholowego u dzieci
- niski wzrost i małogłowie,
- wady układu kostno-mięśniowego i zaburzenia czucia głębokiego oraz ogólne problemy z koordynacją ruchową,
- problemy ze słuchem,
- opóźniona zdolność mówienia,
- zmniejszone pole widzenia i słaba pamięć wzrokowa,
- anomalie w budowie wątroby, serca, nerek, narządów płciowych,
- podwyższony próg bólu lub nadwrażliwość na ból,
- nadpobudliwość,
- problemy z pamięcią i trudności w uczeniu się,
- zaburzenia zachowania i ogólne niedostosowanie społeczne,
- niekontrolowane napady złości, agresja,
- skłonność do uzależnień,
- skłonności depresyjne i lękliwość.
Zniekształcenie twarzy dziecka z FAS jest charakterystyczne dlatego zespołu: często niesymetryczna, dość płaska i szeroka twarz, oczy dziecka osadzone szeroko – tak, że nasada nosa sprawia wrażenie bardzo szerokiej. Nos najczęściej jest krótki i zadarty, górna warga bardzo cienka, a odległość między nozdrzami a górną wargą jest dłuższa niż zwykle. U dzieci z FAS można zaobserwować też nisko osadzone uszy ze zniekształconymi małżowinami, oraz bardziej obfite owłosienie skóry głowy, brwi i rzęs.
Wstępna diagnoza jest zwykle stawiana przez pediatrę, który kieruje dziecko także na diagnozę do innych specjalistów m.in. neurologa i psychiatry. Dzieci z FAS zazwyczaj wymagają stałej rehabilitacji ruchowej, opieki neuropsychologicznej, a także regularnych zajęć z neurologopedą. Przy zaburzeniach wzrostu dziecka konieczna jest także opieka pediatry przy wsparciu endokrynologa. Starsze dzieci często uczestniczą w terapii, której celem jest nauka budowania relacji społecznych.
Polecana literatura:
Krzysztof Liszcz ,,Dziecko z FAS w szkole i w domu”
Małgorzata Klecka ,,FAScynujace dzieci”